ogon

ogon {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż I, D. -a, Mc. ogonnie {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'tylna część, zwężona i wydłużona, ciała istot żywych, kręgowych lub bezkręgowych; także: futro, skóra z tej części ciała zwierzęcia': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ogon kota. Opędzać się ogonem od much. Pies radośnie merda ogonem. Rybi ogon. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'u ptaków: wydłużone pióra w tylnej części tułowia; u konia: pęk włosia wyrastający z tylnej części ciała'. Ogon pawia. {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'końcowa część przedmiotu, urządzenia, stanowiąca jego przedłużenie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ogon samolotu, szybowca, komety. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_8}}środ. {{/stl_8}}{{stl_7}}'niewielka, drugorzędna rola teatralna, niedająca aktorowi możliwości pełnego zaprezentowania swych umiejętności': {{/stl_7}}{{stl_10}}Grać ogony. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}to samo co ogonek w zn. 5.: Wystawała godzinami po ogonach, by kupić jakiś ochłap.{{/stl_7}}{{stl_17}}ZOB. {{/stl_17}}{{stl_7}}diabeł ogonem {{/stl_7}}{{stl_8}}{coś} {{/stl_8}}{{stl_7}}nakrył; jaskółczy ogon; koński ogon; łapać – złapać [chwytać – schwytać, trzymać] dwie sroki za ogon; nie wylecieć [wypaść] sroce spod ogona; odwracać – odwrócić [wykręcać – wykręcić] kota ogonem; przyczepić się {{/stl_7}}{{stl_8}}{do kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}jak rzep (do) psiego ogona; trzymać się {{/stl_7}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}jak rzep psiego ogona; w ogonie; z ogonem {{/stl_7}}